teoride harika görünmesine rağmen pratikte kabusa dönüşebilir.
entelektüelite beyin kıvrımlarına hitap eder, sevmek ise çok daha başka kanallarda gezer.
her türlü ilişkinin kendine göre zorlukları vardır, önemli olan frekansların uyuşmasıdır. yoksa taş kalpli de deseniz, zır cahil de deseniz karşılıklı uyumun nerede, nasıl ve ne zaman ortaya çıkacağını hiç kimse bilemez.
biraz da bu yüzden yaşamaya değmiyor mu zaten bazı şeyler?
