Sadece erkege degil, insana dair ne kadar kale varsa sezdirmeden ele gecir. Yakalanirsan catis, becerebilirsen yok et, arkanda iz birakma, biraktigin kalkamasin ve sana her baktiginda biraz daha eskisin ve yaslansin.
Sevgi ve sevecenlik kilikli bu maske o kadar acimasiz ve keskin ki bi seyleri yakip yok etmemesi imkansiz.
Kadinin maskesinin dustugu olaylara bakiyorum da iki taraftan biri mutlaka eskiyor, curuyor.
Bazen kotuluk ve adilikle gafil avlayip hayattan kopariyor insanlari. bazen de o fesatliginin sebep oldugu kayipla mutlu ve keyfi yerinde dusmani karsisinda kalarak sucun agirligi altinda icinin cirkinligini yuzunde tasiyor makyajsiz ve de hastalikli.
Cogu boyle bunlarin, en cok da hemcinslerini harciyorlar. Olmayaninin da ya cesareti yok, ya da elinden gelmiyor gelse o da yapacak. Cok kucuk minicik bir azinlik bu toplara girmiyor, ki onlar da bu dunyada dengini bulamayinca hayattan izole yasiyor ve anladigim kadariyla insanlarin cogunun insan degil de baska bir sey, belki de robot oldugunu dusunuyor. Ve ayirt edemezsiniz de. Hepsi onun suretini tasiyor yuzunde.
Biz erkekler az miyiz, degiliz biz de ama en azindan kahramanlik barindiriyoruz ucundan.
Bu hayatina da felsefesine de soktuklarim tatmin olamadikca da bas belasina donusuyorlar iyice. Bu enkazi kaldirmak da yine erkeklere dusuyor, altinda kalmayalim da ne bileyim cekilecek sey de degilsiniz be amina koyduklarim ya. Biraz huyunuzu suyunuzu purlukten pakliktan doldurun, seytanla yarismayin onun da yanasmaya cekindikleri var hayatta, carpilirsiniz. Gotunuz basiniz yamulur. Optum hadi.
