Sevgili iken kestirip bir kenara atmak kolay, nişanlı iken de öyle.
Evli ve çocukları olan birisi için bunun ne denli zor olduğunu bilmeden, affetmek karaktersizlik demek çok kolay. Affeden kişinin yaşadıklarını, çocukları için yaptığı bu büyük fedakarlığı görmeden, hissettiklerini hissetmeden konuşmakta öyle.
Eğer bir gün evlenir ve çocuk sahibi olduğumda eşim tarafından böyle bir şeyle karşılaşırsam eğer, -büyük konuşmayayım ama- affederim ama bir çok şey değişir. Evlatlarım bunu anlayabilecek ve belirli bir düzen kuracak duruma geldiklerinde de gerekeni yaparım zaten. Ama öyle ayrılırım demesi kolay, hayat insana neler getirecek bilmeden geleceğe dair bu kadar kesin hükümler vermenin doğru olmadığını düşünüyorum.
