çıkardan ziyade kişilerin yalnız kalmamak için kurduğu arkadaşlıklardır genelde. yani ben kendi okulumda bunu görüyorum.
insanlar çok hızlı arkadaş değiştiriyorlar. hayatlarına yeni bir kişiyi çok hızlı alıp, bir kişiyi sebepsiz yere veya çok küçük bir nedenle silip atabiliyorlar.
ben buna pek anlam veremiyorum. ortada olan şey arkadaşlık değil ki. samimiyetsiz ilişkiler bütünü. arkasından demediği şey kalmayan insanlar 2 gün sonra can ciğer oluyorlar. sonra size gelip birbirlerini kötülemeye devam ediyorlar. hayret bir şey doğrusu.
lise arkadaşlarımla mezun olmamın üzerinden 4 yıl geçmesine rağmen hala görüşürüm. hatta whatsapp grubumuz var, hala geyik döner o grupta. üniversitede hiçbir arkadaşımla mezun olduktan sonra görüşeceğimi düşünmüyorum. sadece benim değil, onların da birbirleriyle görüşeceğini düşünmüyorum.
bu üzücü bir şey. bunu iyi bir şey olarak anlatmıyorum. ama ne bileyim, sanki insanlar mecburiyetten bir arada gibiler.
yanlış anlamayın, arkadaşlarımı seviyorum. inanılmaz bir yardımlaşma içindeyiz. hele onların bana dersler konusunda ettikleri yardımın karşılığını hiç ödeyemem. ama olmuyor işte, o dostluk enerjisi kimsede yok.
korkarım mezun olduktan sonra iş hayatına girince de bu böyle devam edecek muhtemelen. samimiyetsiz ilişkiler, bir büyüme belirtisi. *
