canım sıkıldıkça okuyorum şurayı. kimin ne yaşadığına dikkat etmeden çocukluk halleri geliyor gözümün önüne şimdi kocaman olmuş insanların.
kırık yaşadığım bir parça anıma karşılık insanlar neler yaşamış mutlu ediyor amaçsızca. umut da değil ama başka bir hisle doluyor içim. ne olduğunu tarif edemiyorum tam olarak. o kadar kitap okuma boşa gidiyor kimi zaman...
