insan tabiatının loş ve nahoş dehlizlerine kibrit çakan anlatılmaz okunur bir ismail behçet romanı.
-beckett romanını, beraber çeviri yaptığı ve gestapo tarafından yakalandıktan sonra 1945'te ölen arkadaşı alfred peron'a ithaf etmiş.-
öldüğünde küllerinin bir tiyatro kenefine fıydırılmasını dileyebilen murphy'nin ve çevresindeki gayet anormal tadlardaki insanların zihinsel aktiviteleri, eylemsizlikleri, abartılı eylemleri, tepkisizlikleri, abartılı tepkileri anlatıldıkça insanın sallanan bir koltukta sabit kalmaya çalışası geliyor.sallanan bir koltuğum olmadığı için ben tam tersini yaparak sallanamayan bir koltukta sallanmaya çalıştım. muvaffak olamadım. sallandım gibi olsam da , çöp arabalarının artçı şokları olduğunu anlamam oldukça kısa sürdü. büyükşehir çalışıyordu. çöp torbasına tüm külleri, yemek artıklarını, akşamın işe yaramayan tüm karanlığını sıyırdım.ağzını bağladım.kapının önüne koydum.kitaptan altını çizdiğim şeyler vardı iyi ki.üşendim.yazmadım.murphy'i unuttum sonra.üşenmem geçti günler sonra.bi kısmını yazdım.
-genç kadına acı çektirmekten zevk alacak kadar seviyordu onu. *
-çünkü murphy uzun süredir bulmaktan umudunu kestiği insan soyunun burada var olduğu izlenimini sınamak için can atıyordu. *
-yaşam diye bilinen sendrom tedaviye olanak tanımayacak kadar dağınıktır. tedavisi mümkün her tanıya karşılık kötüleşen bir başkası ortaya çıkar. insanların gereksinmeleri bir kısır döngü yaratır.eksikliğin niceliği asla değişmez. *
-yitirecek hiçbir şeyim olmadığına göre kazanacak da hiçbir şeyim yok. *
-yalnızca karanlıkta karşılaşabilir insanlar *
-ağlama güzelim, gülümse dizlerimde
yaşlandığında kıvranacaksın acılarla yeterince *
-bay murphy ve bay endon arasındaki ilişki, ilkinin kendisini ,ikincisinin kendisinden başka herhangi bir şeyi görmemesini sezerek hüzünlenmesinden daha iyi özetlenemezdi...
-murphy'nin vasiyeti: "bedenim, usum ve ruhumun düzenlenmesi konusunda: üçünün de yakılıp, kağıt bir torbaya konulmasını, Dublin'de Abbey sokağındaki abbey tiyatrosuna götürülmesini,orada vakit geçirmeden en mutlu saatlerin geçtiği kenefe, özellikle de orkestra koltuklarına inerken sağda bulunana indirilmesini, olasıysa oynanan bir oyun sırasında kubura atılarak üstüne bir güzel sifon çekilmesini,bütün bu işlemlerin törensiz, hüzünlü gösterilere girişmeden gerçekleştirilmesini diliyorum"
