446.
-
Attila ilhan – Kar Kasidesi
Dinmez boşluklarda karın soğuk ve sürekli ısrarı
Yumuşak hantallığıyla kaplayışı uçurumları
Kül mavisi bir pus ufka bir perde çeker de
Kayıp kervanlar belirir uyandırıp korkunç hanları
Duyulur batmış şehirlerin boğuk sabah ezanları
Kılıç gibi bir mehtabın yarattığı o depremde
Getirip akla çocukluktan bilinmez hangi soruları
Kar gecesi uyandırır ölüme değgin korkuları
Yalnızlık bir samanyoludur genişler düşüncede.
