Aynı anda aynı yerde durmaları mümkün olmayan insanların, dünyayı da aynı şekilde algılamayacak olması çok normal değil midir? Algı yaşanmışlıkların, beklentilerin, ailenin ve çevrenin oluşturduğu bir bütün ise nasıl olurda bu konu da standart bir insan ve dolayısıyla standart bir bakış açısı geliştirilebilir ki.
Yeterince düşünen herkes farklı olduğunu bilir. Ve bu farklılıklar dünyada yeni pencerelerle var olma nedenimizdir. Kendi farklılığımızı keşfetmek ise diğerlerinin farkına saygı duymamızı ve hatta memnun olmazı sağlar. Böylece her baktığımız yüzde sadece kendimizi görmeye çalışmaktan vazgeçer her insanın bir kar tanesi bir parmak izi olduğunu hatırlarız.
