Bize küfür işler diyenler,
Önce küfür işlerine bakalar,
Bize zındıklık yaparsın diyenler,
Önce kendi aynasına bakalar,
paranın adı olmuş himmet,
Oysa bizde bolca var hizmet,
Sizde kalsın adı olan himmet,
bize yeter ahrette hizmet,
Davul çalar kız ağlar,
Yetim aç kalınca ağlar,
Şeyh parasız kalınca ağlar,
Mansur Sevgisiniz kalınca dağlar,
Çoban aç kalanda keçe satar,
Âşık aşksız kalanda gözyaşı satar,
şeytan günahsız kalanda şer satar,
şeyh aç kalınca nafile satar.
Hallac-ı Mansur'a ithafen yazılmıştır.
p.
--spoiler--
Ben ki Hallac-ı Mansur; Enel-Hak diyerek can veren, ben ki Hallac-ı Mansur; dokuz yıl zindanlarda yatıp
derisi yüzülerek öldürülen, ben ki Hallac-ı Mansur; yoktan gelip Yok'a giden…. Sevgiye inandım çünkü her şeyin
başı sevgi, imanın çekirdeği sevgi, yaradılışın temeli sevgi, var olmanın nedeni sevgi. Evren sevgi üzerine kurulmuş,
sevgi üzerine dönmekte. Bir insanın bir başka insana duyduğu cismani sevgi, bir insanın Yaradan'a duyduğu ilahi sevgi
ve bir insanın kendisine duyduğu bencilce sevgi. Hatta Yaradan'ın yarattığı kullarına karşı duyduğu sonsuz sevgi,
hatta ve hatta Yaradan'ın kendi kendisine duyduğu ve kainatı var eden sevgi… işte bu sevgiydi, beni ben edip Enel-Hak dedirten.
Tövbe et dediler etmedim, af dile dediler dilemedim, tek tek kestiler de bütün uzuvlarımı yine de “ah!” demedim.
Hayat dediğin nedir ki namerde boyun eğince? Kim beni razı edebilir, kula kulluk etmeye?”
--spoiler--
