ölmek istiyorum. henüz arkamda bırakacaklarımın çekeceği acıyı düşünebilecek kadar aklım başımda olduğu için bunu yapmıyorum.
zamanında bir entry girmiştim, bir acınız varsa onu o anda yaşayın diye. kendim yapamadım bunu. o anda yaşamadım bir acı olduğunda. hep gülmeye devam ettim hala da gülüyorum, ama sanki içim yosun tutmuş gibi. kurtulamıyorum düşüncelerden. ölebilsem kurtulurum gibi geliyor ama o da dibini görmediğin suya atlamak gibi. uyuyamıyorum geceleri çünkü etraf çok sessiz, düşünüyorum hep...
sevgili dostlarım, hayat hepimizin canını öyle ya da böyle yakar. canınız yandığında gülmeyin, ağlayın bağırın ama atın o zehiri içinizden. sonradan benim gibi uyuyamaz, düşünür durursunuz.
