1787.
-
Şehre bakiyorduk denizden. Sisler içindeydi istanbul. Sisler içinde deniz.
Sisler içinde teknemiz. Istanbula bakiyorduk denizden. Olulerimizin yüzlerine bakiyorduk...Onlarin gözlerindeki kendi kederimize. Çaresizliğimize bakiyorduk , avuclarimizda büyüyen zavalliliga , kanimizda filizlenen korkakliga. Elimizden alinan hayata bakiyorduk. Gunesli günlerimize , umut dolu sabahlara, eğlenceli bahar akşamlarına. Sönen anılarımiza bakiyorduk , ölen hayallerimize, yıkılan düşlerimize. Sonen anılarımizi, ölen hayallerimizi ,yıkılan düşlerimizi yüklenip yorgun bir Şilep gibi bizden uzaklaşan şehrimize...Şehrimizle birlikte yitirdiğimiz kendimize bakıyorduk....
Ahmet Ümit- Istanbul Hatırası
