Gece yarısı yolda yürürken, çiy birikiyor hava ile temas eden yerlerimde. bedenin üşümesi şu an umrumda değil. üşümek, soğukluğu hissetmek ise, onun yokluğunun verdiği soğuklukla üşüyorum. sadece elimden tutabilmiş olsa, elektrikli battaniye gibi aniden ısıtırdı tüm vücudumu. sarılsam, kaynarım kollarında buharlaşırım. ama şu an üşüyorum, üzerimde montum, atkım, berem, pantolon ve altında pijamam ve botlar. keşke onsuzluğun ruhuma buz kestirdiği soğukluğa da bu kadar kolay önlem alabilseydim.
