Şu olaya kadar ailemden biri yada cok samimi dostum gibiydi benim icin emrah. Her kitabıni, her yazısını sektirmeden okudum. Yasadığı hayata sanki yanında yasamis gibi hakimdim. Benin gibi emraha hakim olan herkes farkindaydi bence hayatında böyle bir halt yiceği. Acıkcasi ben intihar edip, kendine zarar vermesini bekledim. Su olaydan sonra öyle kızdım ki, ama bir kere sorgulamadim. Emraha gram üzülmedim, bu bad hayatın 3 kisilik aileyi bitirmesine üzüldüm. Ama su son mektup olayından sonra, gercekten siktir git Emrah. Daha fazla sacmalamadan, sov yapmadan siktir git. Cezani cek ve sus artik. Bizi, sevenleri falan siktir et, o aileye saygı duy ve sus artık.
