ütopya görüntüsü altında bir distopya yaratmıştır devlet kitabında. en klişe distopyaları okuyup ardından platon okunursa daha iyi görülür. tragedya yasak, şarkılar sansürlü, koruyucular arasında aile ve mal sahipliğinin olmaması gibi faşizan ideal devlet arzusu vardır.
gerçi ütopyalar ile distopyalar arasında ayrım yapmak çok zor. 1984'ü büyük birader'in ağzından okusaydık muhtemelen campanella'nın, more'un ütopyasından pek farklı bir şey görmezdik. ütopyalar da distopyalar gibi güçlü bir merkezi yönetim yaratır. bu da en nihayetinde baskıcı bir sistem getirir.
