Üniversite sınavlarına hazırlandığım dönem. 2013 yılının nisan ayıydın sanırım. Kütüphaneden çıkmış Kocatepe camiinin avlusunda kahve içiyordum. Bir eli olmayan bir sokak çocuğu da kuşları besliyordu. Ekmek kırıntılarını eli olmayan kolu ile bedeni arasında tuttuğu bir bardaktan öbür eliyle alıp atıyordu. Önce uzağa atarak başladı. Ardından yavaş yavaş daha yakına atarak kuşları kendine yaklaştırdı. Ayağını kaldırıp hızlıca bir kuşu tam kafasından ezdi. Diğerleri kaçışınca da önce yerdeki yenmemiş ekmek kırıntılarını tekrar kaba koyup ölü kuşu çalının birinin arkasına attı. Etrafta kimse laf söz etmedi. Çimlerin üzerinde oturan -annesi olduğunu tahmin ettiğim- kadın bile bir şey demedi. Ben çocuğun yanına gidip uzun bir azar çekmeye çalıştım ancak bana Türkçe olmayan bir sürü şey söyleyip çalıların arkasını gösterdi. Sanırsam 5-6 tane ölü güvercin vardı.
