çocukların kendi tercihleridir. valla lan. bir örnek canlı canlı gözümün önünde yaşandı. mahallenin bakkalının kızı, iki küsür yaşına geldiğinde, konuşmayı yeni sökmüş diyebileceğimiz zamanlar yani, bir gün sokakta oynarken anneme rast gelir. kız annemi uzaktan görünce beş parmağını açıp elini uzatır, annem de "çak" der. çocuk, aynen şöyle der; "islam'ın şartı beş!"
gördüğünüz gibi dindar bir bebek. o günden bu güne bir seneden az bir zaman geçti, şimdi bu kız sokakta başında türbanıyla oynuyor. çok da memnun halinden hatta sokakta başı açık birilerini gördü mü peşinden koşup "cehennemde yanacaksın" diyor. gördüğünüz gibi kişisel tercih, inançlara saygı duymak gerekir.
