beni tanıdığına şükreden, hiç tereddütsüz yanımda kalacak, benimle gelecek üzerinden hayaller kuracak bir eş.
Kaderi kimse bilemez tabii ama bazı şeyler de artık hayal kırıklığından çıkar. Mesela ben hep küçüğüm, ya da ortam müsait değil diye avuttum kendimi. Küçüğüm o yüzden bir sevgilim yok, küçüğüm o yüzden hala yüzüme bakılmıyor, ortam müsait değil o yüzden arkadaşsızım dedim. Yaşıtlarımın yaşadığı gençlik hayatını yaşamadım. Zamanı var dedim. Böyle diye diye geçen yıllarda etrafımda neler oldu bitti. Hiç olmaz dediklerimiz hayatlarını çoktan kurdu. Deliler gibi sevildi.
Geçen zamanın bana tek faydası, yanıldığımı kanıtlamak oldu defalarca. Bazı şeylerin büyüsem de değişmeyeceğini, değişmediğini öğretti. En acı haliyle, zamanın çare olmadığını öğrendim.
Bu sebepten, artık öyle birini bulacağıma inancım da kalmadı, tıpkı diğer hayallerim gibi...
