aman dur, sakın ölme, vazgeç ve türevleri cümleler kurmayacağım. sen kaybedersin, gitmek kolay, bilmem ne falan hele hiç demeyeceğim. çünkü intihar bir çeşit hayatı protesto etme girişimidir. intihara yaklaşmış biri; aciz, mücadeleden yoksun vb. değildir. sadece artık bazı şeyler yetmiyor ya da fazla geliyordur. kişinin aklı yerindeyse eğer, zaten her şeyin farkındadır.
ortalama hayat standartlarına sahip, halinden memnun gibi gözüken ama aslında son günlerde kendine göre dibi görmüş ve sona yaklaştığını hissettiği halde yalnızca etrafı seyredip, dışarıdan bilinçli ve akıllı sanılıp, devamlı meşgul edilen biri olarak söylüyorum; ölmeyi başarabiliyorsan öl kardeşim. ciddili söylüyorum. hiç bekleme. Bu senin tercihin. aynen seni bu noktaya getiren olaylar ve kişiler de nasıl senin tercihinse bu da senin tercihin. kabullen ve uzatma. ver kararını. arkada bıraktıklarına ise hiç takılma. intiharı düşünüyorsan zaten varla yok arası o belirsiz formdasındır. kalanlar birkaç gün üzülür gibi olup, sonra kaldıkları yerden devam ederler. aa şu var; belki seni çok seven bir annen ve baban varsa acıyı içlerine gömer, daimi akıllarının bir köşesinde seni yaşatırlar. gerisi ise hikaye. Bu hep böyledir. kimse yok şöyle yok böyle demesin. çünkü biliyoruz ki hayat devam ediyor.
