bir zamanlar fakir ve mutsuz bir çocuk varmış, çocuk dediğime bakma, hani oyun oynayamayan cinsten,çocuk işçi hani suratı toz pas.
sonra çocuk büyümüş zengin olmuş paranın amına koymuş, ama yine de bu süreçte yaşananlardan dolayı mutsuz kalmış, nefesine yapışmış mutsuzluk, nefes verince mutsuzluk gidiyormuş ama almak zorunda kalınca geri geliyormuş, o hesap.
bir gün verip bir daha da almamanın özlemi ile yaşantısına devaaaam etmiiiiş, gitmiiiş..
