Gece uzayda kaplayıp yazık ettiğim hacmim üzerine düşünmem için güzel bir zamandır. Gündüz sürekli saçmasapan sebeplerle insanlar tarafından bölünüyorum. Neymiş yok "Önüne bak ulan kırmızı ışık yanıyor!", "Saçımı çekme!" ya da ne bileyim "Beyefendi onlar numune değil lütfen yerine koyun." gibi boş sözler.
Geceleri ise gündüzleri göt-cebime attığım düşüncelerle başbaşayım. Beni bölen ya da bir bardak su için yalvaran açlar yok.
