Yıllar önce küçük bir çocukken babaannemle birlikte bir ölü evine gitmiştim. Cenaze daha yeni çıkarılmıştı evden. Ve Divanın üstünde duran iki basit yüzük aklımdan çıkmadı. Ölen kişinin parmaklarıyla bütünleşmiş ve koparılıp atılmış bir et parçası gibi duruyorlardı öyle. iki gümüş renkli ucuz yüzük.
Ne zaman aklıma bu görüntü gelse acizliğimi hatırlatırım.
