6 aylik evliligim boyunca gördüğüm fiziksel ve psikolojik siddet sonucu başvurduğum yol. Daha doğrusu başvurmaya mecbur kaldım. Yuzum işe gidemeyecek durumda olunca eş tarafından eve şutlandım annem sehrime geldi aldi ve oylelikle kendiliğinden başladı süreç.
Ben hiçbir şey anlamadım. Kurum müdürüm bile biliyor.
Memurum. Salak diyenler var biliyorum.
Tayin sureci bir iki ayi bulacak.
Ama ben gitmek istemiyorum yalnız babasiz eksik büyüdüm o beni sevsin istedim gitmedim hiç. Nitekim eksikligimi bildi sevmedi sevse de sevmedi.
Yarın girip kiyafetlerimin bir kısmını avukatla alabilir misim. 2 valiz kadar diğeri boşanma surecinde.
Yalnız kalamaz o bos durunca beynini yer kızlarla takılmaya başlamış.
Ve ben yarin o şehire gideceğim hatta çalışacağım.
Şuan Kalbime tuz basıyor birisi birisi de eline almış eziyor.
Uzmeyin sizi seven kadını uzmeyin. Sevmis evlenmis iste. Bırakmayın elini.
Edit: zayifim suan ciddi anlamda telkin verebilecek olan varsa yesillendirsin beni sevabina.
is yerinin ortasında aglamamak aglama krizine girmemek. Hatta onu sevmemeyi öğrenmek. Ne güzel olurdu
