nişanlılık süreci zaten evlenecek kişilerin birbirlerine ısınıp ısınamadığını anlamaları için geçen süreçtir. evliliğe doğru gidilen yolda birbirinizle bir ömür yürüyüp yürüyemeyeceğinizi tartarsınız. ısınamadıysan zaten o süreç başarısız olmuş demektir.
boşanmasan zaten sevmediğin biriyle ömür boyu mutsuz olacaksın. boşansan zaten çok ayrı bir dert. özellikle kadınlar için daha zordur ülkemizde bu durum. boşanmış kadınlara kötü gözle bakan yobazlar var. o yüzden sadece kendi hayatını değil kadının da hayatını negatif anlamda etkilersin.
evlenip ayrılmaktansa nişanı atıp iki tarafında hayatını mahvetmemek en iyisidir. bir de kazara çocuk yaparsanız o çocuk mutsuz bir ailenin mutsuz çocuğu olur. ebeveynleri birbirini sevmeyen çocukların psikolojisi ve hayatları üzerine tezler bile yazılmıştır. zaten olan hep çocuklara olmuyor mu? ebeveynlerin yaptıkları hatalar her zaman çocukların hayatlarına sirayet ediyor. hayatın en acımasız gerçeklerinden biridir bu. yani sen şimdi doğmamış çocuğunun geleceği için bir karar vermek zorundasın...
hatta senin mutsuz bir ailede büyüttüğün çocuk kötü bir insan olup çıkar da, hayatında kötülükler yaparsa bundan senin verdiğin bu karar sorumludur. mutsuz bir yuva kuran sendin sonuçta... hatta ve hatta onun çocuğu da senin mutsuz büyüttüğün çocuğun mutsuz büyüteceği bir çocuk olabilir. mutlu mesut ailede herkesin birbirini sevdiği aşk ile büyüyen bir çocuk ile senin ısınamadan evlenip kurduğun ailedeki çocuk aynı çocuk olmayacaktır emin ol.
bazen yol yakınken yanlıştan dönmek insanın kendisi için yapabileceği en muhteşem fırsattır. umarım mantıklı düşünüp en doğru kararı verirsin.
