Pervasızca kayaların adına konuşuyorsunuz, itiraz edemeyeceklerini bilerek. Siz gündüz gözüyle fener yakıyor; cüretkarlığınızın takdir edilmesini bekliyorsunuz. Başarılı olduğunuzu düşünüyor ve kendinizle gurur duyuyorsunuz. Siz yakasına yapıştığınız şahsiyetlerin alın terlerini sağmal bir ineği sağar gibi sağdıkça takdir ediliyor ve sizi dinleyenleri yapay umutlarınıza ortak ediyorsunuz. Hâlbuki siz doğası gereği sabit kalması gereken kayaları göklere çıkararak, altında durmaktansa üstüne çıkmayı beceren laf ebelerisiniz. Üstünüze geçirdiğiniz kimlik kalkanlarıyla, köpük olduğunuz gerçeğini değiştiremiyorsunuz. Yazdığınız kitaplarda, konuştuğunuz kürsülerde; sizi dinleyenlere kayaların aslında ne kadar sert olduklarından bahsederken, kaya ile dalga arasında durmadığınızı, olayı yukarıdan seyrettiğinizi ne zaman söyleyeceksiniz?
