"insan kendi hayatını ne zaman sonlandırabileceğine karar vermeli".
Yüzeysel bakınca evet diyoruz çoğumuz bu insanın hakkı vs.
ama bi durup üzerine düşününce çok değil iki dakika kadar ne kadar bencilce ve hatalı bir karar olduğunu anlayacaksınız.
Allah bizi ve sevdiklerimizi daima korusun fakat;
o bahsettiğiniz adamın yerine sevdiğiniz bir insanı koyarak bakın olaya.
Hastalık psikolojisi çok başkadır.
Hele ki bu hastalık psikolojik bir rahatsızlıksa insanın mantıklı kararlar vermesi kurtulabileceğine inanması çok çok zordur.
tedavi belki gercektende işe yarayacaktır fakat o hastane kokusunu uzun süre solumuş bir insanda en az bulunan his umuttur.
Bu insanın eşi çocukları annesi babası sevgilisi vs. onu kaybetmek istemiyor elinden geleni yapıyor iyileşeceğine inanırken bu insanın sağlıklı bir psikolojiye bürünüp doğru kararlar alması çok zordur.
Bu öyle kalem kırmak gibi basit birsey değil. bir intihara göz yummak bunun ne demek olduğunu iyi kavrayın rica ediyorum.
bu karar ne kadar hastanın hakkı olarak görülsede,
ondaki gelişimi tedavi sürecini bilen yerinde kararlar verebilen bir doktorun görüşü kesinlikle daha onemlidir.
bu insanlara ölümü tercih edip etmemek gibi bir şık sunmak yerine telkinlerle yeri geldiğince psikiyatrik ilaclarla motivasyonunu en üst düzeye taşımak basarabileceğine inandirmak ve güvende hissettirmek fikrimce daha olumludur.
Tabi çok uç hastalar durumlar vardır bunlar istisna.
Ve kendi inancıma göre yorumlayarak son sözlerimi şöyle noktalamak istiyorum
Bizi var eden yok eder.
Onun emanet ettiği bir bedene ihanet etmemeliyiz.
Tevekkül ve inanç gerçekten çok önemli.
