tüm insanlar acınacak kadar zavallı varlıklardır.
evet
çok sarsıcı ama gerçek.
ister koç ailesinden biri olun, ister suriye nin ücra bir köyünün köylüsü. dünyaya gelişimiz ve dünyayı terkedişimiz aynı. arada yaşanan birkaç mutlu yıl ve ya acılar içinde yaşam olsa da katlanılmayacak sonsuz zamanlar değil. en sonunda biteceğini bildikten sonra, konsantrasyonumuzu ona göre kurabilirsek fiziki her şey, her türlü kısıtlama/yüceltme önemini kaybeder.
zavallılığını fark edebilen insanlar eşitlenir, fiziki ayrımlar ortadan kalkar. hepiniz ölecek ve bu sonu kuzular gibi bekleyecek kadar zavallılarsınız. işte aslolan kader budur. doğum ve ölüm arasındaki çok kısa zamanda ne olduğunuzun nasıl bir önemi olabilir ki bu kadar kafa yoracak.
kendini ork ya da elf zanneden titreşen enerji parçacıklarınısız. gelecek günler için kaygılanmayıp anın tadını çıkarmayı akıl edebilin.
