apolitik olarak algılansa da oldukça politik bir gençliktir.
sorgulamaya kapalı, kesif bir milliyetçilikle ayrıştırmaya müsait, dogmatik bir atatürkçülükle ortalığa derinlikten yoksun bir biçimde atatürk ve kemalizm analizleri saçan, ellerindeki hamaset lûgati ile klavyede cevval, politik tavır konusunda da hegemonyaya biat halinde bir gençliktir o.
şeytanî bir figürden ziyade, "millî eğitim" ve aile kurumu tarafından empoze edilen resmî söylemin başarısının kanıtıdır.
