ruhum bedenimden cımbızla çekilip alınıyormuş gibi tam şu anda. ne yapmam gerektiğine dair en ufak fikrim yok. anlamsızca yazılar yazıp kendimi tatmin ediyorum sadece.
zihnimden ellerime dökülen sözcüklere bakıp ne işe yaradıklarını sorguluyorum.
onlarla saf bir huzur arıyorum.
kendime kurduğum bu yeni dünyada yaşamaya alıştım derken hayatın gerçekleri ile karşılaşıp gökyüzünden yere çakılır gibi oluyorum.
bitkin ve umarsız bir noktada dönüp duruyorum. hiç bitmeyecek bir döngünün içindeyim. hoş, zaten bir döngünün sonlanması da imkansız.
böyle bir ruh halinde imkansızın gerçekleşmesi için bekliyorum.
