bazen bir şarkı dinlerken kendi kendinize konuşmanızdır...
Prenses...
Elime kalemi bu kadar çaresizken, bu kadar dipteyken almamıştım hiç. Aşina olmadığım kelimeler geçiyor aklımdan, kalemim yazamıyor; o da alışık değil karanlıkta yazmaya!
Kenar süsü oldum hayatında
Yani olmasam da olurdu...
Kaza süsü de verirdim vefatıma
Yokluğum boşluk yaratmazdı
Ben daha farklı düşünmüştüm, yani bir zamanlar ben de düşünebiliyordum, garipseme o yüzden! Ben senin hayatında bir şeyleri kapattığımı bir şeyleri açtığımı, bir şeyleri değiştirdiğimi, bir şeylere değdiğimi, bir şeylerle karşılıklı kefeye konunca bir şeylerden ağır bastığımı, bir şeyleri düzelttiğimi, bir şeyleri... Olamamışım, şimdi görüyorum. Yani düşünmüştüm ki, ben yokken sende bir değişiklik olur, eksikliğimi hissedersin; her zaman olmasa da bir an için... Ne kadar acı biliyor musun? Olmasam da olurmuş meğer demek! Bu iç hesaplaşmayı yapabilmek için kaç kere sarhoş oldum biliyor musun! Kaç kere sarhoş olup kimseye söyleyemediğimi de biliyor musun! Ama bunları ayık kafayla yazıyorum, merak etme! Etmiyorsun ya, her neyse!
En orijinal intiharlardan döndüm, ellerimi ayaklarımı kelepçeleyip yine de çıkabildim o küvetten! Sen de değmedin bir şeylere, bunu gördüm. Değmediğin hayatımdı, hayatımdan çaldıktan sonra anladım... Ama bir zahmet o kadar da uzun boylu olmasın! Altı en işlek köprülerden atlamayı da düşündüm, kaza süsü vermek için... Varlığım da yokluğum da bir; ben sıfır... Ne anladım ben bu matematikten?
Seni aramamam sormamam Bakmadan uzaklaşmam
Eminim; Çok hora geçti..
Hurdaya çıktı içim, fark ettin mi hiçe döndüm
Çürüye çürüye tükendim
Gidişinden beri bir kez geldim şehrine, onu da sen istemiştin! Hemen de geri göndermiştin, onu da sen istemiştin! istemediğinde aramadım, istediğinde aradın; cevap verdim! içime attım her şeyi, söyleyemedim! Yazamadım bile! Utandım kalemimden, ikili oynadım her şeye ve herkese! Sen rahatsın tabi; her istediğinde ulaştığın, sen istemediğinde sana ulaşmayan bir ben var... Ne kadar zor biliyor musun, seni unutmuş taklidi yapmak! Altın portakal olmasa bile altından bir şeyler verirler bilseler! Keşfedilmeyen bir oyuncu gibi görmeye başladım kendimi; kimse seni unutmuşu böyle oynayamaz... Kendimden verdim, içime attım! Midemde garip bir baskı, hissedebildiğim tek şey acı! Tükendim...
Rezil ettim kendimi
Dağıttım, içtim, düştüm
Ona buna ağladım
içimden döküldüm
Gülmeyi unuttum
Kendimi dinlemekten;
Hastalık hastası oldum
Senin yüzünden...
Kime ne anlattım bilmiyorum! Hatırlamıyorum, anlattım mı bilmiyorum! Herkese ve her şeye gülen ben, başkalarının herkesi ve her şeyi oldum; güldüler! Kiminle dertleştim bilmiyorum, dertleştiğimi de bilmiyorum aslında! Dedim ya seni unutmuşu oynuyorum diye; kimi zaman biten param, kimi zaman beynimdeki ur, kimi zaman vefat eden bir yakınım, kimi zaman... Olabilecek her şey oldun sen, anmadım ismini! Sarhoş oldum, kaçırmadım adını ağzımdan! Sen kaldın hep içimde; o en derinlerde, kimselerin inemediği inse bile göremediği görse bile erişemediği yerde! Çıksana oradan, ne olur...
Bugün; seninle tanıştıktan sonraki rakamla 4. yazıyla dördüncü doğum günüm! Mutlu yıllar! Yeni yaşım kutlu olsun! Ne kadar da yaşlanmışım değil mi? Dört yıl bu kadar uzun mu gelirdi bir insana? Gelirmiş...
Biliyorum ki; ne kadar önemsemediğim insan varsa hepsi arayacak, gün içinde hediyeler gelecek, kartlar, mesajlar ve sen yine aramayacaksın ilk üçünde olduğu gibi... Ve nedense ben sadece senin aramanı istiyorum! Lanet olsun... Bu saatte dışarıda olmam gerekiyordu, 4 sene öncesine kadar olduğu gibi, yeni yıla girer gibi girerdim yaşlarıma; bok varmış gibi! Ben inat ve ısrarla; ararsın ve ben seninle rahat konuşamam diye çıkmıyorum bir yere! Ne konuşacaksak bu saatten sonra... Oradaki bu saatten sonra; bunca olaydan sonra, yoksa saatte bir sorun yok! Ne zaman açmadım ki senin telefonunu, ne zaman cevap vermedim ki sana! Ne zaman hayır dedim ki sana! Neye kasıyorum ben; olmasam da olurmuş...
Kenar süsü oldum hayatında!
Yani olmasam da olurdu...
