geçen zamanlar içerisinde "haydi nereden patlatalım şimdi" diye el ovuşturan sinemacılar peydah olmuştur. allah ne verdiyse yatırmışlardı sinemaya, halen öyle gerçi. ancak cüneyt arkın 'ın bir serzenişi vardı, 80 'li yıllarda teknik pek düşmüştü çünkü paraları hüzünlü, kişneyen, acıklı ve ateşli yüzler götürüyordu, kendisi dahil. şimdi sinema sevgisinden içleri pır pır eden bu insanlar sinemamızın bu halinden hiç mi pay çıkarmıyorlar kendilerine. sinema için soyunurken iyiydi de 10 kişi toplanıp 2 yeni nesil kamera mı alamadınız? ama mikrofonlara " ay ben sinemayı düşündükçe ıstıranca yoğurdu gibi oluyorum, sankilim beşikte sallıyorlar, atem tutem ben seni parçası kulaklarımda yankılanıyor, o kadar şey oluyorum yaneee" demesini iyi biliyorlar.
bakın şimdi gelinen duruma. al başına belayı şimdi avanak kuzenler diye bir film çıkacak, çılgın dershane filan çıktı bir iki tane, maskeli beşler diye eski bir seri tekrar prodüksiyonlandı, ne oldu bunlardan, ya hababam sınıfı? komedi vazgeçilmez tabi saymakla da bitmez... üzerine korku furyası bastı piyasayı, yok duygusal tribal bilmem neler... övünebilenler övünsün tabi.
