Adami yerden yere vurur bu, veya oyle bi an oyle bi doz olarak soylerse biri...
Biraz uzun olacak ama...
Uyku tutmadiginda sahilde otururum, meslek oyle bi cekmis beni icine anlatamam. Tuzlu su bir yerden kacinca uzaklasamiyorsun derya denizden...
Sabaha 04.00-05.00 civari valizle gecen insan gordugumde dusunurdum " ulan bu saatte ne b*k ariyosunuz bu saatte nereye gidiyorsunuz"... Bi gece isten geldim ama nasil yorgunum, yemek yerken uyukladim bildigin. O karsimda bana bakmadan yrmek yiyordu ya benim uyukladigimi gormedi yada gordu ama gormek istemedi. Saclari salik degildi her zaman oldugu gibi, sonra tabagini mutfaga goturdu ben o ara toparladim balkonda duran masada geldi oturdu yanima buz gibi. Bacaklarimi salladigimda bana kizan kisi degil sanki karsimdaki ayaginin altinda bir bocegi oldurmek ister gibi salliyordu bacagini. "Meslegi birak" dedi bana deniz birakilir mi dedim. Gozlerime ölü bakis atip odaya gitti. Son duydugum ses valizin tekerlekleri ve " sana bir sey olmasin" oldu. O sabah ogrendim ki bi kadin sabah 05.00'da bir yere gitmezmiş, bir yerden gidermiş...
