Kötü özelliklerimden kurtulamıyorum. Sevdiğim insanı kaybettiriyor. Olmuyor. Sonra hiç olmamış gibi dönüyorsun hortluyor bir yerden.Yine kaybediyorsun. Gün geliyor kaybedecek birsey kalmıyor. Mutluluk bir adım kadar uzakken beynin ,ruhunla savaşmak yine ve yine yenilmek. içinde sebebini bilmediğin kötü düşünceler,hisler. Sanırım vazgeçmek en doğrusu oluyor. Yüreği kaldırmıyor insanın o kavgaları,bağırışları. Onun senden vazgeçip önüne bakmak için sebebi varken ,senin onu bulamaman. En sonunda buna neden olan kendinle kalmak zorunda kalıyorsun. Neyse işte.
