bu aralar canım sıkkın. sabahın kargaşasında kendimi dinleyemiyorum. öyle boş boş uzaklara bakamıyorum. hem sesler rahatsız ediyor hem de hâlâ açık olan havadaki güneş.
geceleri de çok rahat olduğumdan değil ama işte o 5.30 ile 7 arası var ya, hah tam o vakit ayakta kalabilmek için uyumuyorum bu gece. ardından biraz dahatek kalabilmek adına, yalnız başıma kahvaltı edebileceğim -mümkünse şehrin dışında- güzel bir yer bulmaya çalışacağım. 9'dan önce kahvaltı veren bir yer bulamam. e mecburen o saate kadar da uyumayacağım. sonra ne olacak? vallahi bilmiyorum. bu aralar çok günlük yaşıyorum. rabbim yardımcım olsun.
düzenleme: anlam bozukluğu.
