yazı boş geçirmekten sıkılmış bünye, yazın son aylarını doldurma amacıyla bir ingilizce kursuna arkadaşıyla kayıt yapmayı düşünür. ancak zamanın son derece kısıtlı olması ve başka iyi kurs olmamasından ötürü yeni açılacak olan amerikan kültür dil okuluna gider.
biz sizin ilk öğrencileriniz gazı verilir yeni kurs sahiplerine. tamam abi güzel fiyat çekecekler tesellisi yapılır arkadaşla aramızda.
lakin gel gör ki, o kadar rahatız ki sanki servet sahibiyizde para konusunu takmıyoruz gibi bir halimiz var. arkadaşta indirimli özel okulda okuyor ama özel okulda okuduğu lafını duyunca bizi epey zengin sanmış olacaklar.
daha sonra fiyat 1.200 ytl diye söylenir. ancak akılda acaba bu kişi başı fiyat mı yoksa toplam fiyat mı gibi bir soru gelir. o an böylesine aradaki koca fiyat farkından dolayı komik hale gelen bu soru sorulmaktan çekinilir. arkadaşa söylenir.
arkadaş: 600'tür o kişi başı. zaten bize çok uygun fiyat yapacaklardı.
kartal: emin misin? 600 çok az.
arkadaş: yok, yok 600'tür o.
kartal: adettendir pazarlık yapsamıydık?
arkadaş: yok bu fiyatın daha pazarlığı olmaz.
kartal: iyi tamam.
daha sonra ilk derse girilir ve çıkışta kayıt işlemleri konuşulur. senet yavaş yavaş bilgilerle doldurulurken arkadaş usulca sekretere:
acaba bu kişi başı fiyat mı yoksa toplam mı diye fısıldar gibi sorar. sekreter ''yoo, bu kişi başı fiyat''diye cevap verince biz de ağırdan dumur olma vakası yaşanır.
sonra asıl kişi gelir: ''siz kişi başı mı sandınız? peki ne yapalım?'' der.
arkadaş tahminimce şok olmanın verdiği şaşkınlıkla bir şeyler söyler: ''aslında biz kişi başı sandık, ama tabii'' gibi şeyler söyler ama bir cevap, netice yoktur konuşmasında.
sonra yine aynı soru gelir: ''peki ne yapalım?''
arkadaş yine aynı sözleri dolandırır dilinde: '' biz aslında kişi başı sanmıştık....'' zannedersem burda şokta.
daha sonra bir sessizlik olunur ve biz bir aileyle konuşalım diyerekten çıkılır.
