kimseye açıklanması gerekmeyen nedenler aslında. atatürke tanrı diyorsanız ve yanlışlayamazsınız diyorsanız sizinle bilenle bilmeyenin karşılaşıp karşılaşamayacağını felsefi açıdan tartışırım. atatürk tanrı değilse ben de atatürk gibi bir insansam ve hakikate dair bir bilgim yoksa söylediklerim atatürkün söylediklerinden daha anlamsız yaptıklarım atatürkün yaptıklarından daha anlamsız değildir. biz bunu neden tartışıyoruz ki şu an mesela. eğer ki kendinize birazcık saygınız olsaydı kendinizin bir gıdım farkında olsaydınız başkasının dediklerine körü körüne bağlanır başkalarının bağlandığınız kişiyi eleştirmesine onu sevmemesine bakar mıydınız ? hep aklınızı başkalarına emanet etmeye çalışıyorsunuz sanki onlar sizden daha fazla hakikate yakınmış gibi. sanki onların hayatını yaşıyormuş gibi. kendi hayatınızı yaşayın. kendi doğrularınızı. kendi zamanınızı. ben burada bir çok kez atatürkü sevmiyorum dedim. ama aslında başkalarına açıklama ihtiyacı hissettiğim bir nedeni yok bunun. ben bu hayat yolunu kendi başıma gidiyorum ve sevdiğimi söyleyebileceğim ya da sevmediğimi söyleyeceğim insanlar sadece beni ilgilendiriyor başkasını değil. başkalarının gözüyle bakmıyorum bu dünyaya. ne olursa olsun bakamam da. atatürk neden yaptıklarını yaptı bunu tam olarak bilemem sadece anlamaya çalışırım. bence esas mesele ben niye kendi hayatımı yaşarken başkalarının dediklerini başkasının yaptıklarını dayanak noktası almaya çalışıyorum ya da bunu yapabileceğimi zannediyorum. o kişinin yaptıklarının aklıma yatmış olması kendi anlamsızlığım yerine başkasının anlamsızlığını kendiminmiş gibi görmeye kendimi zorladığım gerçeğini değiştirir mi. hakikati mi söyledi hakikati mi davranışlarında yaptıklarında sergiledi bu kişi. benim hakikatimin onun hakikatinden ya da başkasının hakikatinden farkı ne ? bunu bir düşünün. kuran olsun nutuk olsun başka bir şey olsun hiç fark etmez. hepsi inançsal olarak insanları ilgilendiriyor. lakin başkasının inancını dayanak noktası almaya çalışıp da her şeyi ona göre değerlendirmeye çalışmak öz saygıyı yitirmektir bana kalırsa . bir insanın yaptıklarını değerlendirmek için o döneme gitmeyi bırak o insanın yaptıklarını görmeyi bırak o insan olmak bile yetmez . çünkü atatürk de yaptıklarını bir anlamsal şaşmazlığa dayanarak yapamazdı. kendini ifade ederken başkalarına göre şekillendirirdi düşüncelerini. kullandığı kelimeler bile sınırları olan kelimelerdi zaten. atatürk de kendisini dışarıya dökemezdi . yani atatürkü değerlendirirken atatürkün kendisini değil yaptıklarını değerlendirmeye çalışırsınız lakin bu yaptıkları bile atatürke götürmez sizi. bu değerlendirmeyi de yine kendi kısıtlı imkanlarınızla kendi gittiğiniz bilinmezlik yolundaki bakış açınızla dışa dökmeye çalışırsınız. başkaları da sizinle aynı yolu gitmiş olsun istersiniz. onları kendi yolunuza çekmeye çalışırsınız. iknaya gidersiniz. bu iknayı kendi içinizde meşru kılarsınız. lakin o insanla karşılaşıyorsanız gittiğiniz yol farklı olsa da aynı noktadasınız demektir. kimse sizin gibi olamayacaktır. bilinmezlikte gittiğiniz yollardan kimse geçmemiştir. bu yolun vardığı noktada karşınızdaki de aslında hakikat açısından aynı noktadadır. ama hadi gel sanki biz aynı yolu gittik de aynı noktaya geldik gibi davranalım dersiniz. yani aynı noktada olmanıza ve karşılaşmanıza rağmen başkalarını sizin gittiğiniz yolu gitmiş gibi davranmaya zorlarsınız. mesele atatürkü sevmek değil mesele atatürkü sevmeyi anlamlandırabilmek. atatürkün gittiği yolda sizden ya da başkasından önde olamayacak olması. başkasını sevmenin söylemleriyle ya da yaptıklarıyla onu değerlendirmekten çok daha başka bişey olması. bilinmezlikte belki bilgiye muhtaçlıktan gittiğiniz yolu başkasının gittiği yoldan gitmiş olmayı istemek. başkasının yaptıklarıyla, bakasının yaptıklarını yani başkasının anlamlandırılamayacak haliyle başkasının anlamdırılamayacak halini değerlendirirken içine düştüğünüz derin çukur. atatürkü sevmem de sevmemem de sizi ilgilendirmiyor aslında beni ilgilendiriyor. burada açıklamaktansa kendi yolumu çizer ona göre davranırım. atatürkü sevmeye insanları zorlarken içinde bulunulan kitlesel faşizanlığın hakikatleştirilmesine kendi öz saygımla verdiğim bir cevaptır bu. burada oluş amacım da zaten bu aslında. öz saygıyı yitirmeyin. hayattaki yolu yalnız gittiğinizin farkına varın kimseyi sizin gibi olmaya zorlamayın. sizin gibi olabileceğini düşünmeyin.
