Parmak uçlarını hissedeyim göğüslerimin nefes darlığından yakınmış yerlerine.
Korku götürmez derinlikte ağlarmış kız çocukları...
Bahçemin baharı soyut rubailer yazmış. Gelme!
Anlam veremediğim goncalar, ha bu sabah açmış...
Bu sabah açmış çocuklar, doyuran bir hasım çıkmaz mı?
Anneleri haz göllerine kan akıtmış elma yanaktan.
Ne anladığımı yaşarmadan akşamlara ver, boş ver!
Ellerim kıskıvrak yakalanmış, kavrulmuş derler.
Ah bu anı hep beklemişimdir...
Bu yangını hep dinlemişim midir?
Duymaz ya da görmezlerle karşılaşmışsam,
Kapı duvar bir evde kinlenmişimdir.
