imanı varsayım addederek, Varsayımları öne sürmek de akıl oyunlarındandır. ilahi nur ile nurlanmamış, salim olmayan bir akla hangi varsayımı hipotezi yada varsayımı sunarsanız sunun, o kendine yine kaçış yolu bulur.
Hakkın ve hakikatin varsayımlara ihtiyacı yoktur. Allahın da (c.c.) hiç kimsenin iman etmesine mümin ve müslüman olmasına da ihtiyacı yoktur. Herkesin nefsi ruhu aklı fikri kalbi ve vicdanı var. Karar aşamasında Bunların hepsiyle değerlendirse bile neticede iman etmek istemiyorsa, ayı ikiye bile yarsanız yine iman etmez. Yine etmez. Hemde allahın (c.c.) varlığını ve birliğini gücünü ve kudretini tüm delilleriyle idrak edip bilse ve anlasa dahi imana yanaşmaz. Zira nefsi ruhuna galip gelmiştir. içinden bir ses ona iman etmesini telkin etse dahi şeytanlaşmış firavunlaşmış nefsi ona galip gelir. Onu zapt eder. Kendine söz geçiremez. Kafir nefsinin esiri olur. Kendine söz geçiremeyen, hayatı boyunca da hiç kimseye hükmedemez.
