Umutsuzluk, çıkmaz bir sokağa benzer. Çünkü bu duyguyu hissettiğiniz anda önünüze kocaman bir duvar iner. ilerleyemezsiniz, ne yapacağınızı bilemezsiniz. Sonra bir çaresizlik siner üstünüze, kapana kısılmışlık hissi de cabası. "Ne yapmalıyım?" diye sorgularsınız. Ne yapmalı da burdan kurtulmalı? Böylesine sonu bir yere bağlanamayan, çıkmaz bir duygu işte.
En iyisi ise o sokağa hiç girmemek yani umutsuzluğa kapılmamak sanırım. Ne olursa olsun, önünüzde sizi neyin beklediğini bilmeseniz de, hayat size ne kadar ağır yükler yüklese de umutsuzluğa kapılmamak gerek. Bu duygu bastırdığı an oyun bitiyor çünkü. Ve maalesef başka canımız da yok.
