Anneannem 25 kuruş verirdi yanlış hatırlamıyosam koşa koşa dondurmacıya gider dondurma alırdım. Sonra oradan parka gider salıncak sırası beklerdim. Evden çıkmadanda tembihlerdi anneannem babası parkın karşısında otururdu bir şey olursa muhlis dede diye bağırın derdi halbuki muhlis dede yatalaktı belki de oranın eskilerindendi muhlis dede bir tanıdık olur duyar illaki diyedir bilemiyorum bir kaç sene önce 100 yaşını gördükten sonra vefat etti muhlis dede toprağı bol olsun adı parka gitme garantimizdi.
