Yaşamak bazen o kadar anlamsızlaşıyoki gözümde.. Düşünüyorum; ben neden varım? Nasıl bir insanım? Ne yapıyorum ve nereye gidiyorum? Ne istiyorum hayattan, ne bekliyorum?
Yaşantılarımız içinde kendi varlığımıza anlam kazandırabilmek o kadar da kolay bir şey değil aslında. Bazı şeyler ifade edildiğinden çok daha zor..
insan olmak mesela. Söylendiği kadar kolay mıdır? Düşünebilme becerisi diğer varlıklara göre çok daha üstün olan her şahsiyeti insan olarak kabul edebilir miyiz? Yoksa insan olmak bunun çok daha ötesinde midir?
Farklı bakış açıları dünyaya zenginlik katar öyle değil mi? O zaman bana kalırsa biz, oldukça fakir bir dünyada yaşıyoruz.
insan olmanın bile bu kadar basite indirgendiği bir dünya ne kadar zengin olabilir ki zaten? Olsa da neye yarar? Sonuçta her şeyin bir başlangıcı olduğu gibi aynı zamanda da bir sonu var.
Belki de hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamamızdır en büyük problemimiz. Hatta belki de tam anlamıyla insan olamayışımızın sebebi de budur. Her an her şeyin olabileceğini göz ardı etmektir bizi bu kadar saçmalığın içine iten..
Değer bilmek, önemsemek, sahip çıkmak, benimsemek, konuşmadan önce iki kez düşünmek, kırmamak, görmezden gelmemek, iyi ya da kötü her günde birlikte olmak, ezmemek, küçük görmemek, sevmek, gülümsemek, paylaşmak, hatta yoldan geçen kediye bile selam vermek.. Daha birçok şey sıralayabilirim insan olmak adına. Sıralamaktan ziyade, yapabilir miyiz bunları hayatımızın her anında?...
