hassasım, alınganım. yaşımın da etkisiyle sanırım, kırılgan bir yapım var. yalom yaşamı bir tepeden geçmeğe benzetir ya; işte ben o tepeden aşağı doğru inmeye başladım. bir adada yaşamak (not: farazi) insanı güçlü kılarmış. zamanı geldiğinde sala atlayıp uçsuz denize açılmakmış ya hani ölüm... yanına hiçbir şey almazsan, adada birilerini bırakmazsan acı duymazmışsın, zira sonsuz bir bilinçsizliğe kavuşmak belki de en iyisiymiş ya.. işte ben yapamadım bunu. tepeden aşağı inerken geride bıraktıklarım var.
sabah sabah yine 62 yaş sendromuna bağladık. (not: sendromu ben uydurdum. özür dilerim) işte hassasım amk. (not: küfür etmek istememiştim) her şeye duyar kasıyoruz.
bu çok okunan ama oylanmayan entryler de canımı sıkıyor. dün baktım, kimine göre komik, kimine göre duygusal, kimine göre troll etiketli bir yazı döşenmişim. 250 kez okunmuş lakin 2 kere oylanmış. en fecisi de bu değil mi? o kadar kötü ki oylanmağa bile değer görülmüyor. 200 kez eksilense bir yerlere dokunmuşsun ama oylanmamak?..
ben bu yazıyı, o entryye yazdım. bükme boynunu, suç senin değil ki. sanırım entrylerin sonunda cinselleşmeğe karar verdim.
