bir süredir düşündüğüm, acaba dediğim, inanmak istemediğim ama bu kadar benzerliğin beni tedirgin ettiği bir düşünce. fikirlere açığım.
bir örnek üzerinden yola çıkacağım.
2 sene önce adana'da gittiğim özel bir dil okulunda suriyeli bir hocamız vardı. konuşma sınıflarına giriyordu. suriyeli dediğime bakmayın; akademik kariyeri sağlam, aşırı modern ve entellektüel bir kadındı. genel olarak kafamızda ezbere canlandırdığımız suriyeli kadın imajından çok farklıydı.
her neyse; bir sohbet esnasında savaş mağduru suriyelilerin avrupa'ya ve türkiye'ye alınmasına dair yorumu: "ben zaten yıllar önce bu yobazlardan, kendileri haricinde herkesten nefret eden düşünce yapılarından artık usanıp avrupa'ya gittim. suriye'yi bunlar mahvettiler. baskıdan ve şiddetten dolayı ülkemi terketmek zorunda kaldım. şimdi savaşı bahane edip başka ülkelere yapışıyorlar. eğitimli ve nitelik sahibi olanlar zaten savaş yokken bile kendi ülkelerinde durmuyorlardı. çünkü önemsizmiş ve değersizmiş gibi hissettiriliyor. ülkede kalanlar ise cehaletten beslenip çoğunluk olanlar. çoğunluk oldukları için her konuda kendileri haklı görmeleri. şimdi onlar da kendi ülkelerinde işleri bitince ve emecek kan bulamayınca sağa sola kaçıyorlar. kene gibiler bunlar. allah yardımcınız olsun." demişti.
bugünü düşünüyorum da şu güzel ülkemde; kıyaslayacak olursak eğer cehaletten beslenen çoğunluk desen var, bu çoğunluk olmalarının güç olarak kullanılması desen var, kadına şiddet veya kadını itibarsızlaştırma desen var, aynı fikirde olunmayan her düşüncenin ötekileştirilmesi desen var, üretmek için çalışmak yerine tüketmek için çalışmak desen var, yoksulla zengin arasındaki uçurumun iyice artmışlığı var, zeki insanların en kısa süre içerisinde ülkeden kaçmak istemesi var.
var oğlu var yani.
şaka bir yana allah korusun ya suriye gibi olursak?
işbu yazı herhangi bir parti lehine ya da aleyhine yazılmamıştır. sonuçta bu sözlükte binlerce farklı düşünceden binlerce farklı insan var. düşünceleri merak ediyorum gerçekten.
