2 gün önce yaptığım rahatlatan, oh bee dedirten eylemdir.
bu lanet yere artık gelmeyeceğim, patronumun o fesat, o kendinin bir numara olduğunu zanneden kızıyla artık aynı alanda, aynı nefesi paylaşmayacağım. bu mutluluğun tarifi olamaz. fakat grafikteki sevgili arkadaşlarımı ve patronumuzu özleyeceğim.
bu arada patronumuzun kızı işten ayrılacağımı söylediğim günden beri yürümesi değişti. bakın abartmıyorum. gülme isteği geliyor o yürümeye başladığında. kendince şey zannediyor ' sana ihtiyacımız mı var bizim ' havasında yürüdüğünü. çok komik.
