şöyle, nasıl denir, erkeklerin siktiriboktan nedenlerden ötürü ölesiye düelloya tutuştukları zamanlarda yaşasaydım keşke. tanıdık tanımadık sinirimi bozan herkesi düelloya davet eder belki öldürüp biraz olsun rahatlar belki de öldürülüp sonsuz rahatlığa erişirdim. seneler öncesinde kalmış gibiyim. günümüz hayatına entegre olamadım henüz. en basitinden tivitlerini okuyup hoşlanan, instagram resimlerine bakıp aşık olan zihniyet bende yok. bu kadar basit mi olmak lazım yani. (favlayayım da hoşlandığım belli olsun.) nedensiz yere, sırf ihtiyacını hissediyoruz diye adına aşk koyduğumuz saçma ilişkiler mi yaşamalıyız? "flörtleşmek ne ola? nasıl yapılır?" kursu filan mı aldınız? erkenden uyuduğum bi akşam vakti hepiniz buluşup bu oyunun kuralları böyle böyle diyerek bu saçmalıkları mı kabul ettiniz? hastagine göre hepiniz dert babası, hastagine göre hepiniz eğlence bıldırcınları olmayı nasıl beceriyosunuz peki? kusmam gereken onca şey var. kusacak yer bulamıyorum sadece.
