eskiden çamaşırlarımın arasına abimin giysileri karışırdı. abimle aynı bedende olduğumuz için annem bilemezdi hangimize ait olduğunu, kafasına göre takılır çekmecelere dizerdi giysileri.
üniversitedeyken sevdiğim kadınların nadiren elbisesi karışırdı. gerçi hatırlıyorum sadece birinin elbisesi bir kere karışmıştı.
demin çamaşır makinasından yıkamış olduğum giysileri alıp sepete birer birer attım. çok istedim arada bir tane benim olmayan bir giysi olmasını. en azından kime ait olduğunu bilmediğim bir çorabın teki de olabilirdi. ama yoktu hepsi benim elbiselerimdi. kimselerin giysileri karışmamıştı.
bu güzel bir his değil bir ekim akşamında.
