bugün 7 ekim, benim doğum günüm. doğum günümü hatırlayan sayısı 2. hersene tüm ailemin doğum günümü kutlamasına alışmış bulunmaktayım. bu sene kuzenim ve anneannem hariç kimse kutlamadı. kimse aramadı. vayy be hayattaykan unutluyorum.
mutsuzum sözlük, ben bu kadar değersiz bir insanmıyım diye düşünüyorum. bilmem ergenliktenmidir, çok alınganım cidden bunualım'a girme potansiyelim var şu anda. sizin gibi ailenin gelmişini geçmişini sikim. kimseyi aramıcam, soğuk kanlı olucam, her halde cana ne kadar yakın olursanız o kadar itici oluyorsunuz. kimseyi aramıcam artık kimseyle olması gerekenden fazla samimi olmayacağım, kendime söz veriyorum.
içim'den okadar şey sölmek geliyor ki ciddi anlam'da gelecek için planladığım bir sürü hayalim vardı, onları başaramayacağımı anladım. hayattayken unutulmakta olan birisi gelecekte herkes tarafın'dan unutulması muhtemel.
Edit: 2017 de bunalıma girdim cidden hatta antidepresan kullandım fakat beni aptallaştırınca bıraktım ve o sene derslerimden geri kaldım. Hatta o sene o antideprasanları kullanmasam şuan belki de 4 senelik mühendislik programında okuyor olurdum.
Yıl 2019 ve o kuzenim ile anneannem unuttu hatta öz annem de unuttu. Babam ve amcamın oğlu hatırladı sadece. Kimse pasta veya herhangi bir hediye almadı. Arayan tek bir arkadaşım olmadı.
(Çokta takmıyorum ama her şey karşılıklı beni sevmeyeni sevmemeyi ve sevilmek için çabalamamayı öğreniyorum.)
