bana şiiri sevdiren koca şair. daha iyisi yok bende, daha özeli yok.
edip cansever'in ismi her geçtiğinde, ahmet hamdi tanpınar'la olan anısı dolanır zihnimde.
edip cansever'in 17 yaşında yazdığı şiirlerini okuyan ahmet hamdi'nin "bunlar çok güzeller ama şiir değiller" demesi ve cansever'in hissettiği o burukluk.. sonrasında birlikte baktıkları resimler, bahsettikleri müzikler.
çok özel bir şair edip cansever.
her sabah takım elbisesini giyip tıraşını olmadan, çalışma masasına oturmazmış şiire duyduğu saygıdan.
ben bugün ilk kez sesini duydum edip cansever'in. bu kadar yıl nasıl dinlemedim ben seni?
titrek ve heyecanlı nefesini, huzur dolu sesini nasıl hiç duymadım?
bugün çok mutluyum bu sesi duyduğum için.
kabıma sığamıyorum.
"sen buzul mavi, sen kaç yılın aynalı dolapları
kırılan bardakları elbiselerin ve çocukları
lekesiz gözleriyle ne kadar maviyse o kadar hiç konuşmadıkları
sen buzul, sen devamlı, sen..."
