genellikle korkuların bir getirisi olarak ortaya çıkan; bir varlığa ya da soyut herhangi bir şeye değer addetme, özel anlamlar yükleme durumu. bunun anormal olduğunu da ekleyelim.
bence insanlar bu tarz kutsal saydıkları şeylerden sıyrıldıkça özgürleşir. böyle saçmalıklarla kendisini kısıtlamaktan vazgeçmesi, insanoğlunun hayrına olacaktır. bana göre kutsal kabul edilen her şey, tabudan ibarettir.
mesela eskiden mitler kutsal kabul edilirmiş. daha sonra bir kısmı masallara dönüşmüş. bunun sebebi belli. alay edilen bir şeyin kutsallığı ortadan kalkar. işte bu yüzden kimse kendi inancıyla alay edilsin istemez. gerçeği, inancının mantıksız olduğu gerçeğini fark edip 'yanılmış' olmak istemez kimse.
şu dünyada her şey aşağılık ve bayağıdır. bu yüzden aklınıza her ne gelirse, kutsallıkla bir alakasının olması söz konusu dahi değildir. evet tanrı dünyadan bağımsızdır; ama ona inanan beyinler hastalıklıdır, zavallıdır, kutsallıkla alakası bile yoktur. bayrak mı? bayrakların altında yaşayan insanların çoğu alçağın önde gidenleridir, ciğerleri beş para etmez.
'ana' yı ele alalım. biri doğrudan şahsınıza küfür etse, senin ben amına koyayım şerefsiz dese bile, ananıza sövmesi kadar etkili olamaz öyle değil mi? oçe demesi en beteridir. biri size şaka olarak dese ki dayını s*keyim; hişt olum, düzgün konuş lan dersiniz en fazla. ana ise kutsaldır, lafı dahi edilmez. saç-ma-lık! evet madem kutsalın yok o zaman anana sövsek sıkıntı etmezsin diyeceksiniz. bak koçum, ben de bu kültürde doğdum, büyüdüm. bu kültürün etkisinde yetiştim. benim yüzüme karşı biri anama sövse ben de gaza gelip dalabilirim, neden olmasın. ama bunun tamamen aptalca bir şey olduğunun farkındayım.
kutsal olan tek şey iyiliktir şu dünyada. gerisi boş.
