eleştirinin mizahla yoğurulduğu harikulade bir woody allen filmi. ne vakit diane keaton ve woody allen bir araya gelse ortaya harikulade bir şey çıkıyor.
filmde diane keaton'ın canlandırdığı karakterin adının sonya olduğunu öğrendiğimde acaba suç ve ceza'dan mı esinlendi diye düşündüm başlarda. ilerilere doğru suç ve ceza esintisinin filmde olduğu oldukça belli oluyor.
filmdeki sonya'nın kötü bir hale düşmesi, ardından boris'in sonya'yı bu hayattan kurtarmak gibi düşüncelere girmesi. boris'in tanrı ikileminde olması. boris'in kendini napolyon ile kıyaslayış biçimi. cinayet işlemekle-işlememek arasında gidip gelmesi. işte bunlar hep dostoyevski. ki filmin sonlarına doğru raskolnikov'un adı da geçer bir diyalogla.
filmde oldukça güzel göndermeler de mevcuttur. zeki, kültürlü ve duygusal erkek istiyorum deyip bir hödüğe aşık olan kadınlara da selam çakmıştır filmin başlarında woody allen. saymakla bitmeyecek göndermeler.
ve tabii bir de filmde geçen harikulade diyaloglar.
"Diyelim ki tanrı yok ve herkes istediğini yapmakta tamamen özgür. Bu durumda bir insanı öldürmeni ne engelleyecek?
- cinayet ahlaksızlıktır!
ahlaksızlık özneldir.
- evet ama öznellik nesnelliktir.
mantıklı algılamayla yaklaşırsan olamaz.
- algılama mantıklı olmaz. özünde sezinleme vardır.
ama bir sistemin ya da bir olayın önceki ilişkisinin takdiri, eşyanın kendisine ait veya
tabiatında bulunan ya da olabilecek olan abstrakt ya da ampirik kavramla tezat olan mantıksal,
metafizik bir olgunun içinde mevcuttur."
bu diyalogdan sonra buga girip bu konuşmayı başa almıştım.
