Eski Türkçe üt- veya üti- "kıl yakmak, aleve tutmak" fiilinden +Ig sonekiyle türetilmiştir. Türkiye Türkçesinde ut- ve üt- biçimlerine eşit sıklıkta rastlanır. Kaşgarlı üt- biçiminin Oğuzca olduğunu belirtir, ancak ütüş (bir çeşit çocuk oyunu) sözcüğünü standart Türkçe olarak gösterir.
kaynak
ütüg "aynı anlamda" [ Divan-i Lugat-it Türk (1070) ]
